Çin Sevgililer Günü

Yaz gecesinin kadife tuvali altında, yıldızlar dağılmış elmaslar gibi parıldarken, Çift Yedinci Festivali açılır—efsane, özlem ve kalıcı sevgi iplikleriyle örülmüş bir gün. Yedinci ayın yedinci gününde kutlanan bu eski Çin festivali, genellikle "Çin Sevgililer Günü" olarak adlandırılır ve ruhunu, çoban Niulang ve dokumacı kız Zhinu'nun dokunaklı hikayesinden alır.​
Efsaneler, onların yasak aşkını fısıldar: ölümlü bir çoban ve göksel bir dokumacı, bağları Yeşim İmparatoru'nu öfkelendirmişti. Gümüş Nehir (Samanyolu) tarafından ayrılan, sadece yılda bir kez—tam da bu gece—buluşmalarına izin verilmişti; o gece, saksağanlar kozmik uçurumu aşan, kanatlarıyla parıldayan bir köprü oluştururlar. Ayın altında dikkatlice dinlerseniz, kaderi hiçe sayan bir sevgi senfonisi olan, onların kavuşmasının yumuşak mırıltısını duyabilirsiniz.​
Mitin ötesinde, festival hassas ritüellerle çiçek açar. Kızlar bir zamanlar Zhinu'ya dua eder, dokuma ve nakış becerisi ister, ayın altında meyveler ve iğneler sunarlardı. Bugün, kalplerin yakınlaşması için bir gün olmaya devam ediyor: aşıklar sevgi sembolleri değiş tokuş eder, yıldızlarla dolu gökyüzünün altında şiirler yazarlar veya sadece el ele yürürler, Niulang ve Zhinu'nun bağlılığının yankısını kendi içlerinde hissederler.​
Ay yükselirken, tarlalara ve çatılara gümüş renkler düşerken, Çift Yedinci Festivali bize aşkın—ister ölümlü ister efsanevi olsun—mesafe, zaman ve hatta gök ile yer arasındaki sınırları aşan bir güç olduğunu hatırlatır. Bağlantıyı beslemek, bağlılığın sessiz büyüsünü onurlandırmak ve yukarıdaki yıldızlar gibi bazı bağların asla gerçekten solmadığına inanmak için bir gece.